Det skulle ei kjedelig stund til før eg satt meg ned og hadde ro til å kome i gong. Men, livet er skjørt, og noko må ein gjere på, når dagane blir lang. For 7 veke sida, datt eg på sjøen. Traff ein kant på vegen, og fekk 3 dagar på sjukehuset med 3 brukne ribbein og ei punktert lunge. Sabla vondt.
Men, tross alt, alternativet kunne vore mykje verre, så eg kan ikkje klaga, «litt sutring er det nok». Ein skjønner enda meir at livet må vernas, og levast. Ein kan ikkje gå rundt å deppe. Så, enda meir sterk i true på at eg skal leve og vere meg sjølv. Heldigvis har eg ikkje genet å bry meg så mykje om kva andre tenkje og gjør, så lenge dei ikkje skade meg og mine. Har alltid meint at ein får ta ansvar for seg sjølv, og dei som heng seg opp i alt andre gjør, kan ikkje ha det godt med seg sjølv. Ein får bruke energien sin på å ta vare på seg sjølv, familie og vener. Og ellers vere snill og grei. Då hadde verda blitt så mykje betre.
Det viktigaste er vel å ha det bra med seg sjølv, og då er det viktig å arbeida med sjølvbildet. Eg vil ikkje leve ut frå at andre skal bli fornøyd med meg, men at eg har det greit. Trives godt i eget selskap, men elske fart og løye :-).
Ta vare på deg sjølv.
Skogtufsa 
😍😘